Web Analytics Made Easy - Statcounter
به نقل از «جام جم آنلاین»
2024-05-02@18:03:29 GMT

ورود به دنیای آدم‌های فراموش‌شده

تاریخ انتشار: ۲۶ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۲۴۱۳۰۴

این مستند که تاکنون جوایزی را نیز از جشنواره‌های مختلف به‌دست‌آورده، قرار است پس از اکران در قم و مشهد در دیگر شهر‌های کشور نیز به نمایش درآید. پیرامون چگونگی تولید این فیلم و چالش‌هایی که کارگردان و گروه با آنها دست‌وپنجه نرم کرده‌اند، با امیرمهدی حکیمی گفت‌وگو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.    معلولان و بهره‌بردن از قهرمانان معلول یا شکل‌گیری خط داستانی پیرامون یک فرد معلول و جهان زیستی او در میان آثار سینمایی به‌خصوص در ژانر مستند جایگاه چندان پررنگی ندارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دلیل این اتفاق را چه می‌دانید و چه شد که برای تولید این مستند اقدام کردید؟
ایده این مستند سال‌ها پیش به ذهنم رسید. مهدی که به دنیا آمد، یک مستند پرتره از زندگی مهدی ظریفی است که در حاشیه آن فضای خانواده و روابط خانوادگی‌اش نیز پررنگ به نمایش درمی‌آید. درواقع وجه اجتماعی این مستند پرداختن به زندگی معلولان (به‌خصوص ناشنوایان) است که از دریچه جدیدی به زندگی آنها نگاه می‌شود. مهدی ظریفی در خانواده‌ای به دنیا می‌آید که پدر و مادرش کاملا ناشنوا هستند. او شرایط خاصی را تجربه می‌کند و با ترس‌هایی مواجه می‌شود که قصه این فیلم درواقع مواجهه مهدی با ترس‌هایش از کودکی تا نقطه‌ای است که به بزرگ‌ترین ترس زندگی‌اش می‌رسد. ما درواقع در این مستند فلاش‌بک به کودکی مهدی ظریفی می‌زنیم و می‌رسیم به امروز که دیگر تشکیل خانواده داده است.    منظورتان از بزرگ‌ترین ترس زندگی مهدی ظریفی چیست؟ ناشنوایی در خانواده مهدی بیماری ژنتیکی است و او می‌ترسد که مبادا فرزندش هم ناشنوا شود. این چالش مهم‌ترین اتفاقی است که در فیلم می‌بینیم. او در طول داستان از تمام ترس‌هایش می‌گذرد و در انتها به باور و یقینی می‌رسد که به دل مخاطب می‌نشیند. برای ما به‌عنوان سازنده این مستند، نشان‌دادن یقین این شخص بود که اهمیت داشت.    چطور به چنین ایده خاصی برای مستند مهدی که به دنیا آمد رسیدید؟ هفت ــ هشت سال پیش از این‌که تولید مهدی که به دنیا آمد را شروع کنیم ظهر عاشورا مشغول عکاسی بودم که با دسته‌ای عزاداری مواجه شدم که به زبان اشاره عزاداری می‌کردند. آنجا بود که عزاداری ناشنوایان را دیدم و جرقه‌ای در ذهنم زده شد. چیز‌هایی در ذهنم درباره عالم سکوت ناشنوایان می‌چرخید. این‌که چطور ناشنوایان در عالم سکوت‌ می‌توانند به روضه امام‌حسین(ع) برسند. پارادوکس بین روضه شنوایان در عالم هیاهو و روضه ناشنوایان در عالم سکوت برایم جذاب بود. سال‌ها این موضوع در من بود اما گرفتاری‌های متعدد نمی‌گذاشت آن را به تصویر بکشم تا این‌که با مهدی ظریفی آشنا شدم. آن زمان او که طلبه‌ای مشهدی بود با زبان اشاره برای ناشنوایان کارهای تبلیغاتی انجام می‌داد. البته در طول فیلم نشان داده می‌شود که ایشان در ابتدا می‌خواسته پزشک شود اما در نهایت تصمیمش تغییر می‌کند و طلبه می‌شود و برای ناشنوایان به‌نوعی پزشک روح می‌شود. قصه زندگی ایشان تمام آن چیزی بود که ما می‌خواستیم. بنابراین با دوست خوبم، حجت بامروت سراغ‌شان رفتیم و کار از مهرماه ۱۳۹۶ شروع شد و در پاییز ۱۳۹۸ به اتمام رسید.    در طول فیلمبرداری ارتباط با ناشنوایان فیلم‌تان که اتفاقا نقش‌های مهمی هم دارند سخت نبود؟ به‌هرحال سخت است به‌راحتی به آدم‌ها نزدیک شد تا زندگی‌شان تبدیل به فیلم شود. ما به‌عنوان فیلمساز باید بتوانیم اعتماد و اطمینان کسانی ‌که می‌خواهیم درباره آنان فیلم بسازیم را جلب کنیم. این سختی البته برای مهدی ظریفی هم وجود داشت اما در طول مسیر اتفاقات خوبی رقم خورد و آقای ظریفی کاملا با ما همراهی کردند. خدا را شاکرم به نتایج خوبی هم رسیدیم و واکنش‌اش نسبت به نتیجه کار بسیار خوب بود. شاید برای‌تان این نکته هم جالب باشد که در حین فیلمبرداری این فیلم، فرزند دومم هم در راه بود و من به قدری درگیر موضوع این فیلم بودم که بارها پیش می‌آمد شب‌ها خواب می‌دیدم فرزندم به دنیا آمده و وقتی با او صحبت می‌کنم هیچ چیز نمی‌شنود. همراهی تنگاتنگی که دو سال با جامعه ناشنوایان داشتم در زندگی شخصی‌ام هم تاثیرگذار بود.    قطعا محصولات هنری مثل فیلم و سریال در کنار سرگرم‌سازی و ارتقای روحیه عمومی، رسالت‌ مهمی چون فرهنگ‌سازی هم دارند. از این جهت پرداختن به موضوعی چون چالش‌های زندگی ناشنوایان در سینما تا چه اندازه می‌تواند در جامعه فرهنگ‌سازی کند؟ جامعه شنوا شناخت دقیقی نسبت به ناشنوایانی که در کنار ما زندگی می‌کنند دارد. نه‌تنها ناشنوایان بلکه سایر کسانی‌که دچار معلولیت هستند. وقتی بابت ساخت این مستند به این دوستان نزدیک شدم جهانی از آنها دیدم که کاملا متفاوت از جهان ما بود. خود من در آستان قدس رضوی، مدیرعامل موسسه آفرینش‌های هنری هستم و درحال‌حاضر در آنجا مشغول آماده‌سازی و ترجمه به زبان اشاره برای سریال «حضرت‌یوسف(ع)» یا سریال «مختارنامه» هستیم. بنابراین اتفاقاتی از این دست می‌تواند منشأ خیر و رفع‌کننده بسیاری از مشکلات اجتماعی معلولان باشد.    سازمان بهزیستی به‌عنوان حامی معلولان برای اکران بهتر فیلم‌تان همکاری نکرده است؟ برای سرمایه‌گذاری و ساخت که به هیچ سازمان و نهادی مراجعه نکردم. این مستند را با سرمایه‌ خودمان ساختیم. البته زمانی‌که کار ساخته شد مورد حمایت مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی قرار گرفت. ما البته در حال آماده‌سازی نسخه‌ای از فیلم با زبان اشاره هستیم که در سینماها اکران شود و ناشنوایان در هفته‌های آتی بتوانند آن را در کنار دیگران در سالن‌ها تماشا کنند. ناشنوایان باید بتوانند فیلم‌ها را مثل باقی مردم در سینما تماشا کنند. آنها جزئی از همین جامعه هستند و باید در شرایط یکسان برای آنها هم مثل باقی افراد جامعه احترام قائل شد. عموی من مرحوم علامه حکیمی این مستند را در سینما دیدند. من گفت‌وگوهای زیادی پیرامون سینما با ایشان داشتم و شاید همین گفت‌وگوها جرقه جدی‌تری برای من بود که به سمت ساخت فیلم گرایش پیدا کنم. الان حدود یک‌میلیون ناشنوا در جامعه ایران داریم و این فیلم نه‌تنها برای خود آنان بلکه برای اطرافیان‌شان هم جذاب است. بنابراین سازمان بهزیستی با فراهم‌آوردن بستری لازم می‌تواند به بهتر دیده‌شدن این فیلم به این دوستان کمک کند.    از آنجا که فیلم را در مشهد ساختید، زمان ساخت فیلم با مشکلاتی روبه‌رو نشدید؟  برخی از بخش‌های فنی این مستند توسط هنرمندانی خارج از مشهد تولید شده اما به‌طورکلی می‌توان گفت مهدی که به دنیا آمد کاملا تولید مشهد است. البته چالش‌ و مشکل در روند تولید یک مستند طبیعی است اما چالشی را که سبب شود کار متوقف شود نداشتیم و کار‌ها بدون وقفه پیش‌رفت. در زمینه تولید فیلم داستانی حق با هنرمندانی است که می‌گویند کار فیلم در مشهد سخت است. یک دلیل مهم آن این است که بسیاری از چهره‌های فیلمسازی در تهران متمرکز شده‌اند. اتفاقا چون فضای کار در مشهد فراهم نیست متخصص‌ها کوچ می‌کنند و می‌روند که این خود داستان مفصلی است و نیاز به حمایت‌های ویژه‌ای دارد اما فضای ساخت مستند در مشهد متفاوت است. ساخت مستند در مشهد با وجود این‌که هیچ درآمدزایی ندارد و امید بازگشت درآمد به گیشه بسیار کم است اما مستندسازان بسیار فعال هستند و می‌توان گفت استان خراسان و شهر مشهد از قطب‌های مهم مستندسازی در کشور بوده و فضای کار مستند در مشهد مساعد است.   از اکران فیلم‌تان در گروه هنر و تجربه راضی هستید؟ چند سال پیش مهدی که به دنیا آمد به دوره سیزدهم جشنواره سینماحقیقت راه پیدا کرد و در آنجا موفق به کسب جوایزی شد. بعد از آن‌هم به کرونا برخورد کردیم و چند سال شرایط اکران در سینماها آنچنان که باید مهیا نبود تا رسید به امروز که فیلم در گروه هنر و تجربه اکران شد و تا امروز از شرایط اکران آن راضی هستم. این مستند لایه‌های مختلف دارد که بخشی از آن به جامعه ناشنوایان می‌پردازد. بخشی دیگر به مفهوم خانواده و پیوند بین اعضای یک خانواده و مهم‌ترین نکته فیلم، امید است. این مستند سرشار از امید است و روایت داستانی جذابی دارد. با این‌که این اثر مستند است اما فضایی درام و سینمایی دارد. تاکنون در اکران‌هایی که داشته مخاطبان درگیر قصه شدند و بازخوردی مبنی بر کسل‌کننده بودن اثر نگرفتم. حتی بسیاری معتقد بودند از کارهای سینمایی قدرتمندتر است.    حل مشکلات ناشنوایان با یک فیلم مستند قطعا ساخت آثاری درباره زندگی معلولان، شرایط آنها و دغدغه‌های‌شان به شناخت بیشتر آنها در جامعه کمک‌رسان است و از سوی دیگر برای ما شنوایان جای شکر بیشتری به‌خاطر سلامتی‌مان باقی می‌گذارد. نمی‌دانم چرا پرداختن به زندگی و دغدغه‌های این دوستان این‌‌قدر مغفول واقع شده. سینما و به‌ویژه سینمای مستند با ارائه آثاری درباره معلولان، می‌تواند گرهی از مشکلات آنها باز کند. مثلا مهدی که به دنیا آمد حدود دو سال پیش با حضور دوستان آستان قدس رضوی و مسئولان حرم مطهر رضوی اکران خصوصی شد و بعد از آن بود که در حرم مطهر در شب‌های احیا رواق ویژه‌ای را به ناشنوایان اختصاص دادند. در این شب‌ها دوستان ناشنوا در این رواق‌ها حاضر می‌شوند و مراسم ویژه شب‌های قدر به زبان اشاره برای‌شان اجرا می‌شود که البته شبکه‌های مختلف تلویزیونی هم آن را پخش می‌کنند. این همان تاثیر مستند بر اتفاقات اجتماعی است.    

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: مهدی که به دنیا آمد مستند مهدی که به دنیا آمد مستند مهدی که به دنیا آمد زبان اشاره

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۴۱۳۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۱۱ اردیبهشت در دنیای علم چه خبر؟

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، تاریخ علم مملو از رویدادهای مهمی است که نوآوری‌ها، کشف‌ها و حتی زادروزها و درگذشت‌های دانشمندان و مخترعان تاثیرگذار جهان را در برمی‌گیرد. در این تقویم علم، وقایع مهم مصادف با امروز ۱۱ اردیبهشت برابر ۳۰ آوریل را ورق می‌زنیم.

***

پزشکی فضایی

۳۰ آوریل ۱۹۹۳ میلادی برابر با ۱۱ اردیبهشت ۱۳۷۲ خورشیدی، پزشک شاتل فضایی کلمبیا برای خنثی‌کردن عوارض جانبی ناشی‌از بی‌وزنی، نزدیک به نیم گالن محلول نمکی را به فضانورد همکارش، هانس شلگل، فیزیکدان آلمانی، تزریق کرد که اولین آزمایش در نوع خودش بود. مسافران فضا معمولاً از پف صورت و لاغری شدید پاها رنج می‌برند، زیرا مایعات بدن در حالت بی‌وزنی حرکت می‌کنند. تغییر مایعات بدن به کم‌آبی بدن در مدار منجر می‌شود. بدن مایع اضافی را در قفسه سینه حس می‌کند و هورمون‌ها را فعال می‌کند تا میزان خون و سایر مایعات بدن را کاهش دهد. درنتیجه، زمانی‌که فضانوردان به زمین بازمی‌گردند و دوباره با جاذبه مواجه می‌شوند، کاهش شدید فشار خون و سرگیجه را تجربه می‌کنند. در تلاش برای جلوگیری از این امر یا حداقل کاهش علائم، فضانورد-پزشک برنارد هریس جونیور و سه فضانورد دیگر این آزمایش را انجام دادند.

خفاش قهوه‌ای کوچک پیر

۳۰ آوریل ۱۹۶۰ میلادی برابر با ۱۱ اردیبهشت ۱۳۳۹ خورشیدی، پیرترین خفاش ایالات متحده با ۲۴ سال سن شناسایی شد. این خفاش قهوه‌ای کوچک ماده از گونه میوتیس‌لوسیفوگوس، فراوان‌ترین خفاش در ایالات متحده، در غاری در کوه آئولیس در ورمونت پیدا شد. خفاش قهوه‌ای کوچک دارای طول بال‌های ۲۲۲ تا ۲۶۹ میلی‌متر با خز براق در پشت و رنگ‌های زیرین کم‌رنگ‌تر از خرمایی کم‌رنگ تا قهوه‌ای تیره است. این گونه در سراسر مناطق جنگلی آمریکای شمالی و آلاسکا، در حفره‌های درختان یا صخره‌ها، غارها، معادن و اتاق‌های زیر شیروانی یافت می‌شود. آنها از طیف گسترده‌ای از حشرات تغذیه می‌کنند. ۲۵ آگوست ۱۹۹۹روزنامه‌ای از خفاش وحشی ۳۳ ساله‌ای در اروپا خبر داد. ۲۰ ژوئن ۲۰۰۵ مجله‌ای مقاله‌ای دریافت کرد که از شناسایی خفاش ۴۱ ساله‌ای در سیبری خبر می‌داد.

مندلویوم

۳۰ آوریل ۱۹۵۵ میلادی برابر با ۱۱ اردیبهشت ۱۳۳۴ خورشیدی، عنصر ۱۰۱، به‌عنوان یک عنصر مصنوعی جدید اعلام شد. آلبرت گیورسو، برنارد جی. هاروی، جی.آر. شوپن و اس.جی تامپسون، شیمیدانان پژوهشی، به سرپرستی برنده جایزه نوبل، گلن تی سیبورگ با بمباران ایزوتوپ ۲۵۳ عنصر ۹۹ با نام اینشتینیوم با هسته هلیوم و با استفاده از سیکلوترون در آزمایشگاه تابش دانشگاه کالیفرنیا به عنصر ۱۰۱ دست یافتند. این عنصر رادیواکتیو است و نیمه عمری بین نیم ساعت تا چند ساعت دارد و نمی‌تواند در طبیعت وجود داشته باشد زیرا به سرعت به عناصر سبک‌تر تجزیه می‌شود. به افتخار دیمیتری مندلیف، شیمی‌دان روسی که روی طبقه‌بندی دوره‌ای عناصر و ارائه جدول تناوبی کار می‌کرد، آن را مندلویوم نامیدند.

کوه یخی

۳۰ آوریل ۱۸۹۴ میلادی برابر با ۱۱ اردیبهشت ۱۲۷۳ خورشیدی، یک قطعه کوه یخی در قطب جنوب در عرض جغرافیایی ۲۶.۵۰ درجه جنوبی مشاهده شد که به‌عنوان نزدیک‌ترین کوه یخی قطب جنوب به خط استوا شناخته می‌شود. سال ۱۸۹۳ یعنی یک‌سال قبل از این کشف، ۱۵ کشتی مشاهده کوه‌های یخی بزرگ تا ۴۲ درجه جنوبی را گزارش کرده بودند. یک کوه یخ به‌طور معمول بین ۱ تا ۷۵ متر بالاتر از سطح دریاست و  بین ۱۰۰هزار تا ۲۰۰هزار تن است.

انتهای پیام/

دیگر خبرها

  • مهارت‌های باورنکردنی در دنیای فوتبال؛ از رونالدو و مسی تا نیمار و ام باپه / فیلم
  • دیدار با خانواده شهید عباسعلی الماس زاده در نقده
  • دنیای بدون معلم، هرگز
  • ۱۲ اردیبهشت در دنیای علم چه خبر؟
  • آیا بلینکن می‌تواند اثر انگشت خود را بر تاریخ بگذارد؟
  • هفته بیست و پنجم لیگ برتر| پیکان دقیقه 90 چپ شد/شمس آذر با برد باخت به استقلال را فراموش کرد
  • تام و جری در دنیای واقعی (فیلم)
  • «وعده صادق»؛ عملیاتی که نباید فراموش شود
  • وحید شمسایی: یک برند، پول عجیبی به من می داد تا برای تبلیغات برنج بخورم؛ مردم تولدم را فراموش می‌کنند اما سالگرد برنج نخوردنم را تبریک می‌گویند! / فیلم
  • ۱۱ اردیبهشت در دنیای علم چه خبر؟